စစ္အာဏာရွင္လက္ထက္ ျမန္မာျပည္က ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ ဘဝ

ေဆာင္းပါးရွင္ ....ကိုဇာနည္(၈၈မ်ိုးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား)

က်ေနာ္အခု ေျပာျပမွာကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ. အေၾကာင္းပါ။ ႏိုိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ဆိုတာ ကေတာ့ ႏိုင္ငံရဲ.အေရးကို တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနရင္းကေန မတရားဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းျခင္းခံ လိုက္ရတဲ့သူေတြပါ။ ဒီလိုႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားဆိုတဲ. ဘြဲ.ထူးဂုဏ္ထူးကို လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ ့ရၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။

ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ ဆင္းရဲမြဲေတေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ မိမိ မိသားစုရဲ. စား၀တ္ေနေရးကို ပထမဆံုး လ်စ္လ်ဴရႈ လိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီလိုႏိုင္ငံေရးေတြ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာလဲ ကုုန္က်စားရိတ္ ပုန္းရေရွာင္ရတိမ္းရတဲ့ စားရိတ္ သြားလာလႈပ္ရွားရတဲ့ စားရိတ္ေတြအကုန္လံုးကိုလဲ မရွိရွိတာေရာင္းခ် ေခ်းငွားျပီး အဆင္ေျပေအာင္ ၾကံဖန္ သံုးစြဲၾကရပါတယ္။

ဘာလို.ဒီေလာက္ေတာင္စြန္႔စားျပီး ဆင္းရဲပင္ပန္းခံျပီး ႏိုင္ငံေရးေတြကို လုပ္ေနရတာလဲ ဆိုတာကေတာ့ က်ေနာ္တ႔ို ႏိုင္ငံရဲ.လက္ရွိအေျခအေနကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ထဲထဲ၀င္သိလိုက္ရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သေဘာေပါက္ နားလည္သြားပါလိမ့္မယ္။

တကယ္တမ္းၾကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏို္င္ငံရဲ. အေျခအေနဟာ အဆိုးတကာ့အဆိုးဆုးံ အေျခအေနကို ေရာက္ရွိလို႔ေနပါျပီ။ ႏို္င္ငံေရးသမားေတြဟာ ႏို္င္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတဲ့ ဘြဲ.ထူးကိုမရခင္ အဖမ္းခံရျပီဆိုတာနဲ႔ ငရဲတမွ်ဆိုးတဲ့ စစ္ေၾကာေရးခန္းကိုစတင္ျဖတ္ သန္းရပါေတာ့တယ္။ အစာျဖတ္ ေရျဖတ္ထားျပီး က်င္စက္နဲ.တို. ရိုက္ႏွက္ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္ စက္တဲ့ဒဏ္ေတြကို လူမဆန္ေအာင္ခံစား ရပါေတာ့တယ္။ ဒါကိုေတာ့ သံသယျဖစ္စရာမရွိပါဘူး။ စစ္ေၾကာေရးခန္း ၀င္ဖူးတဲ့သူတိုင္း လိုလိုသိၾကပါတယ္။

ျပီးေတာ့ စစ္ေၾကာေရးစခန္းထဲမွာပဲ အသက္ဆံုးရံႈးသြားခဲ့တဲ့ ဦးေမာင္ေလး (ဗကပ)တို. ေကအင္န္ယူက ေရႊထီးတ႔ိုက သက္ေသပါပဲ။

အဲဒီေလာက္ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ ခံခဲ့့ရေပမယ့္ ေထာင္ထဲကိုပို႔ျပီဆိုေတာ့လဲ လံုေလာက္တဲ့ ေဆး၀ါးကုသမႈကို ေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ေထာင္ကို ေရာက္ျပီဘယ္ေထာင္မွာ ထားတဲ့ဆိုတာေတာင္ က်န္ရစ္တဲ့ မိသာ းစုက မသိၾကရပါဘူး။ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ. စံုစမ္းၾကရတာပါ။ စံုစမ္းလို.ရျပီဆိုေတာ့လဲ ေတြ.ခြင့္ရၾကရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အတူေန ေထာင္၀င္စာထြက္လို. ရတဲ့သူေတြကတဆင့္ လိုမယ္ထင္တာေလးေတြကို ပါဆယ္ပို႔ ပးရတာပါ။

အဲဒီေတာ ့စစ္ေၾကာေရးစခန္း ကိုျဖတ္သန္းျပီး လံုး၀ကို က်န္းမာေရးအရ ထိခိုက္ ေနမယ့္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ

အတြက္ ဘယ္ေလာက္ထိ ဒုကၡေရာက္မယ္ဆိုတာသူ.မိသားစုက ဘယ္ေလာက္ထိ ဆင္းရဲပူပန္ ရမယ္ဆိုတာ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့။ ရံုးထုတ္ျပီး ေထာင္ခ်လိုက္ျပီဆိုေတာ့လဲ မိမိအိမ္ကလိုတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုေ ပးခ်င္တိုင္း ေပးလို႔မရပါဘူး။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ေဆး၀ါးပါ။ ေထာင္ဆရာ၀န္ေတြရဲ. ေဆးစာခြင့္ျပဳ ခ်က္မရပ ဲဘယ္ေဆး၀ါးမွ သြင္းခြင့္မရပါဘူး။ ေထာင္ဆရာ၀န္ဆိုတာကလဲ လံုး၀ကို အဆင့္အတန္း မရွိတဲ့သူေတြပါ။ တကယ့္ ကိုအၾကီးအက်ယ ္ဖ်ားမွနာမွသာ ေဆးလက္မွတ္ ေရးေပးပါတယ္။

အဲဒီေတာ့က်ေနာ္တို.ဟာ ဒီတိုင္းပဲဖ်ားတာနာတာ ကိုထိုင္ေစာင့္ေန ဖ်ားတဲ့အခါက်မွသာ လိုတ ဲ့ေဆးလက္မွတ္ကိုေရး ျပီးရင္14 ရက္တခါမွလာတဲ့ ေထာင္၀င္စာနဲ.အိမ္ ကလူကိုေပး အဲအိမ္ကေနာက္ 14 ရက္ေလာက္ ေနလို.လာမွ အဲဒီေဆးကိုရ၊ ဆိုေတာ့ႏို္င္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ရဲ့က်န္းမာေရးဟာ တေန.တျခားကိုပိုပို ဆိုးရြားလာပါတယ္။ ဒါေတာင္္မွ 14 ၇က္တခါ ေထာင္ဝင္စာလာႏိုင္တဲ့ သူေတြမွပါ (ေျပလည္မွပါ)။ ေျပလည္ေပမယ့္လည္း တခ်ိဳ.ေ၀းလံသီေခါင္တဲ့ နယ္ေထာင္ေတြ ေရာက္ေနသူေတြ အတြက္ကေတာ့ ဘယ္လိုမွကို အဆင္မေျပ ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ေထာင္တြင္းမွာ ေနေရးထိုင္ေရးက ပင္ပန္းဆင္းရဲရသလို စားရေသာက္ရ တာေတြကလဲ လံုး၀ကို ဆုိးရြားလွပါတယ္။ ေရကအစမသန္.ပါဘူး။ သံစည္ပိုင္းျပတ္ေတြနဲ. ထည့္ထားတဲ့ ထမင္းေတြက ယင္ေကာင ္တေလာင္းေလာင္း စပါးလံုးက ႏိုင္းခ်င္းနဲ. မာခ်က္ကလဲ ကမ္းကုန္ပါပဲ။ အဲလိုသံစည္ပိုင္းေတြနဲ.ပဲ မဲညစ္ေနတဲ့ ပဲဟင္းနဲ.(အဲလို မဲညစ္ေနတဲ့ဲ့ ပဲဟင္းကိုေတာင္ ၀၀လင္လင္ မစားၾကရပါဘူး) ျမက္ေတြေတာင္ပါတဲ့ လံုး၀ကို ေအာ္ဂလီဆန္စရာ ေကာင္းလွတဲ့ တာလေပါဟင္း ကိုစားေသာက္ရပါတယ္။ ဒါဟာဗမာျပည္ အက်ဥ္းေထာင္ေတြက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ တကယ္ ခံစားေနၾကရတာပါ။ ယံုတမ္းစကားမဟုတ္သလ ိုပံုျပင္လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပီးရင္ရာဇ၀တ္မႈ (သူခိုး၊ ခါးပိုက္ႏိႈက္၊ မုဒိန္း၊ လူသတ္ အစရွိတာေတြ) နဲ. ႏို္င္ငံေရးသမားေတြက ေန.တဓူ၀ ရန္တိုက္ေပးတယ္။ ညွဥ္းပန္းတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ခိုင္းတယ္။ အဲဒီိေတာ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြရဲ. ဘ၀က အခ်ိန္မေရြးအသက္အႏၱရာယ္ စိုးရိမ္ေနၾကရပါတယ္။ ယုတ္စြအဆံုးက်ေနာ္ တို.ကို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတဲ့ နာမည္ေတာင္သံုးခြင့္မရွိပါဘူး။

နယ္ခ်ဲ.ရဲ. လက္ေအာက္ ကိုလိုနီဘ၀မွာေတာင္ရခဲ့တဲ. ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ. အခြင့္အေရး ဆိုတာကေတာ့ေ၀လာေ၀းပါ။ အခုဆို ပိုလို.ေတာင္ ဆိုးလာပါျပီ။ စစ္အုပ္စုဟာက်ေနာ္တို. လူေတြကိုေထာင္ခ်ျပီးတာနဲ. ဘာအျပစ္မွမရွိပဲနဲ. ေ၀းလံသီေခါင္ တဲ့ေထာင္ေတြကိုပို. ျပစ္ပါတယ္။ အခုဆို 88မ်ိဳးဆက္ေခါင္းေဆာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ. နာမည္ၾကီးႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမွန္သမွ်ဟာအေတာ့္ကိုေ ၀းလံတဲ့ ေထာင္ေတြမွာဆိုးရြားတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္ေတြနဲ. အတူေထာင္တြင္း ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈမ်ိဳးစံုကို အေနဆင္းရဲ အစားဆင္းရဲ ပင္ပန္းၾကီး စြာ ခံစားေနၾကရပါတယ္။ ဒါဟာက်ေနာ္က တမင္သနားေအာင္ဂရုဏာ သက္ေအာင္ေျပာျပေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းပါ။ သူတို.ကိုအိမ္က လိုက္ေတြ.ဖို. ေထာက္ပံ့ဖို. ဆိုတာလဲ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘးူ။ ကေလးေထာင္။ ျမစ္္ၾကီးနား ၊ စစ္ေတ၊ြ ဖလမ္း အစရွိတဲ့ေထာင္ေတြကို သြားဖို႔ဆိုတာ ေငြေၾကး၊ လူျပီးေတာ့အလုပ္ဖ်က္ျပီးသြားရမွာ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို.၇ဲ. ႏို္င္ငံအတြက္ေက်ာက္ေကာင္းတေစ့ ဓါးေကာင္းတလက္ ထက္ျမက္တဲ့သူရဲေကာင္းေတြဟာ ေ၀းလံသီေခါင္တဲ့ ေထာင္ေတြထဲမွာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ိဳးစံုကို ခံစားရျပီး လူမသိသူမသိ သူတို.ခ်စ္တဲ့ဗမာျပည္ၾကီးကို မ်က္ကြယ္ ျပဳသြားၾကရဖို. ျဖစ္ေနပါတယ္။ အရင္ကလို အိုင္စီအာရ္စီကလဲ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီလို နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ေတြရဲ.အေျခအေနဆိုးၾကီးကို နည္းလမ္းတခုခုနဲ. ကုစားဖို.ေတာ့ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနပါျပီ။မိတ္ေဆြေတြ။ ရဲေဘာ္ေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြအေနနဲ. ေရတခြက္လံုး မဟုတ္ရင္ေတာင္မွေရတေပါက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပးျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အဲဒါဟာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ. ဆင္းရဲဒုကၡေတြနဲ. အသက္အႏၱရာယ္ ကိုကာကြယ္ေပးတာျဖစ္သလို အမိဗမာျပည္ၾကီးကိုလဲ ကယ္တင္လိုက္ တာပါပဲ။ အဒီလိုစစ္ေတြ၊ ဖလမ္း၊ ဟားခါး၊ ျမစ္ၾကီးနား၊ ကေလး အစ၇ွိတဲ့ေထာင္ေတြကို လိုက္ေတြ.ဖိုု.ဆိုတာ အနည္းဆံုး သံုးသိန္းေလာက္ လိုအပ္ပါတယ္။ တေန.ကို1500။ 2000ေလာက္ကို မနည္းရေအာင္ရွာေဖြေ န၇တဲ့ မိသားစုေတြအတြက္ေတာ့ ဘယ္လိုမွကိုမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြပါ။ လ က္ရွိႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ေတြရဲ.ဆင္း၇ဲ ဒုကၡေတြကို ေျပာျပေနရမယ္ဆို မဆံုးႏိုင္ေတာ့ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲ စရာဇာတ္လမ္းေတြကို အခန္းဆက္ ဖတ္၇သလိုသာျဖစ္ေနပါေတာ့မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဗမာျပည္ကိုခ်စ္ တဲ့ အမိဗမာျပည္အတြက္ အသက္ကိုစြန္.ရဲ တဲ့ သူရဲေကာင္းေတြကို က်ေနာ္တို.ေတြဒီလိုပဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္ၾကရေတာ့မွာလား။ သူတို.ကိုထီးတေခ်ာငး္မေပးႏိုင္ရင္ေတာင္မွ ေရတေပါက္ေလာက္ေတာ့တိုက္ႏို္င္ၾကမွာပါ။ ဒီလိုသာဗမာျပည္ရဲ. ရဲရဲေတာက္ရဲေဘာ္ေတြဟာ တေယာက္ျပီး တေယာက္ဆံုးရံႈးသြား ရမယ္ဆို အနာဂတ္ ဗမာျပည္ကေရာ တကယ္ကို လြတ္ေျမာက္ လွပလာႏိုင္ပါ့မလား။ က်ေနာ္တို.ေတြအေနနဲ. ေရတေပါက္ေလာက္စီနဲ.ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဗမာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး သူရဲေကာင္း ေတြကိုခ်စ္ၾကည့္ၾကပါစို.။

ကိုဇာနည္

(88 မ်ိုဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား)