ဘယ္လမ္းေၾကာင္းသြားေနၿပီလဲလို႔ ေမးလိုက္ခ်င္? (ေပးစာ)

အပိုင္း ၁
    ၂၁.၈.၂၀၁၂ ရက္ေန႔မွာ အလြန္ထူးျခားဆန္းက်ယ္တဲ့ အေတြးေပါင္း မ်ားစြာေတြးရမယ့္ သတင္းႀကီး (၃) ခု ေတြ႕ သိလိုက္ရလို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္းကို လြန္စြာ စိတ္ဝင္စားလို႔ ဒီအေၾကာင္းေရးလိုက္တာပါ။

(၁) ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတက ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ထံေပးပို႔လိုက္တဲ့ သဝဏ္လႊာ
(၂) ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒က ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတထံ ေပးပို႔လိုက္တဲ့ သဝဏ္လႊာ
(၃) ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခဥပေဒဆိုင္ရာ ခံုရုံးက ျပဳလုပ္တဲ့ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ ဒါေတြဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွာ အစိုးရက လႊတ္ေတာ္အေပၚမွာ ဘယ္လို သေဘာထားသလဲ၊ ျပည္သူေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြကိုေကာ ဘယ္လိုသေဘာထား သလဲဆိုတာကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လိုလားသူအေနနဲ႕ အေျခအေန အရပ္ရပ္ကို ေလ့လာသံုးသပ္မိပါတယ္။

    ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတက ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ထံသို႔ ၾသဂုတ္လ ၂၀ ရက္စြဲျဖင့္ သဝဏ္လႊာ တစ္ေစာင္ေပးပို႔ ခဲ့ပါသည္။ ထိုသဝဏ္လႊာတြင္ “ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ၏ကိုယ္စား ျပည္ေထာင္စုေရွ႕ေနခ်ဳပ္က တင္သြင္းလႊာကို ျပန္လည္ ရုပ္သိမ္းရန္ အႀကံျပဳခ်က္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ရွင္းလင္း ေျပာၾကားလိုပါေၾကာင္း၊ လႊတ္ေတာ္ အသီးသီးက ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ ေကာ္မတီ၊ ေကာ္မရွင္ႏွင့္ အဖြဲ႕တို႔အား ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ေျပာၾကား ေနျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အဆိုပါ ေကာ္မတီ၊ ေကာ္မရွင္၊ အဖြဲ႕တို႕သည္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ျဖစ္လာပါက ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီသည့္ ေငြေၾကး ကိစၥမ်ား ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ားကို မိမိတို႔ အစိုးရအဖြဲ႕ အေနျဖင့္ စီမံေဆာင္ရြက္ေပးရန္ တာဝန္ရွိလာမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ ထိုသို႔ ေဆာင္ရြက္ေပးရာတြင္ ဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းမ်ားႏွင့္ ညီၫႊတ္ရန္ လုိအပ္ပါေၾကာင္း၊ လႊတ္ေတာ္ အသီးသီးက ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ ေကာ္မတီ၊ ေကာ္မရွင္ႏွင့္ အဖြဲ႕တို႔သည္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ အက်ဳံးဝင္ျခင္း ရွိ၊ မရွိ တိက်ရွင္းလင္းစြာ သိရွိႏိုင္ေရးအတြက္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးဆိုသည့္ စကားရပ္ကို အနက္ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုေပးရန္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခံုရံုးသို႔ တင္သြင္း ေမးျမန္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း” လုိ႔ ပါရွိပါသည္။

    ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတထံသို႔ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒က ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၁၄) ရက္စြဲ ျဖင့္ေပးပို႔ေသာ သဝဏ္လႊာတြင္ “ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတကိုယ္စား ျပည္ေထာင္စုေရွ႕ေနခ်ဳပ္က ႏုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခံုရုံးသို႔ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚဝါရီလ (၂)ရက္ေန႔ ရက္စြဲပါ စာအမွတ္ ၃/ညမ (၁) ၃ - ၁ (၉၂) နပတ (၇၂) အရ တင္သြင္းခဲ့ေသာ တင္သြင္းလႊာ အေပၚ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခံုရုံး၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္အမ်ားစုျဖစ္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္ေပါင္း ၃၀၁ဦးက ေက်နပ္လက္ခံႏိုင္ျခင္း မရွိသည့္အတြက္ စြပ္စြဲ ျပစ္တင္မႈ ျပဳလုပ္ေပးရန္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ထံသို႔ ၂၀၁၂၊ ၾသဂုတ္လ (၈) ရက္ေန႔တြင္ လႊတ္ေတာ္ အခြင့္အေရးေကာ္မတီမွ တဆင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ အဆိုျပဳ တင္ျပလာပါေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၃၃၄၊ ပုဒ္မခြဲ (က)၊ ပုဒ္မခြဲငယ္ (၂) ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားအား ေဖာက္ဖ်က္က်ဴးလြန္ျခင္း၊ ပုဒ္မခြဲငယ္ (၅) အရ ဥပေဒအရ ေပးအပ္ေသာ တာဝန္မ်ားကို ေက်ပြန္စြာ မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္း တို႔ေၾကာင့္ စြပ္စြဲ ျပစ္တင္မႈ ျပဳလုပ္ရန္တင္ျပလာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း” လုိ႔ပါရွိပါသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒဆိုင္ရာ ခံုရုံးက “လႊတ္ေတာ္ အသီးသီးက ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ ေကာ္မတီ၊ ေကာ္မရွင္ႏွင့္ အဖြဲ႕တို႔အား ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ ထည့္သြင္းအဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုျခင္းသည္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားနဲ႔ ညီၫႊတ္ျခင္း မရွိေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ ပါေၾကာင္း၊ ယင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ - ၃၂၄ ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခုံရုံး ဥပေဒပုဒ္မ ၂၃ တို႔အရ အၿပီးအျပတ္ အတည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း” ေျပာၾကားခဲ့သည့္ အျပင္ အဆိုပါ ခံုရုံး၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္တြင္ ေဆြးေႏြးေနျခင္းအား ၎က ကန္႔ကြက္ ခဲ့ပါသည္။

အဆိုပါ သ၀ဏ္လႊာမ်ားကို ေလ့လာရာတြင္ အစိုးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ၾကား အဓက သေဘာကြဲလြဲခ်က္ကို ထင္ရွားစြာ ေတြ႔ရွိရေလသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက `ေကာ္မတီ၊ ေကာ္မရွင္ႏွင့္ အဖြဲ႔သည္ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ ျဖစ္လာပါက ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေသာ ေငြေၾကးကိစၥမ်ားႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာကိစၥရပ္မ်ားကို မိမိတို႔အစိုးရအဖြဲ႔အေနျဖင့္ စီမံေဆာင္ရြက္ေပးရန္ တာ၀န္ရွိလာမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း´ ဟု သ၀ဏ္လႊာ တြင္ ေဖာ္ျပထားရာ ၎တို႔က ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေသာ ေငြေၾကးကိစၥမ်ားႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ရမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခဲ့ေၾကာင္း     အေၾကာင္းျပပါသည္။

ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ အဓိကအားျဖင့္ ဥပေဒက ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ထားသည့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို ေျပာဆိုေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို ေတာင္းဆိုျခင္း မဟုတ္ပါ။ ဤအခ်က္သာလ်ွင္ အစိုးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ၾကား အဓိက သေဘာကြဲလြဲခ်က္ ျဖစ္ပါသည္

လႊတ္ေတာ္မ်ားဆိုင္ရာ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒမ်ားတြင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအတြက္ အခြင့္ အေရးႏွင့္ ရပိုင္ခြင့္ တစ္သတ္မွတ္တည္း သတ္မွတ္ၿပီးသား ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ အေထြအထူး ေတာင္းဆိုေနစရာ မလိုပါ။

ယခုလႊတ္ေတာ္ရွိ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို မိမိ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ မိမိတို႔၏ ခိုင္မာေသာ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ မိသားစုအေရးကို စြန္႔ခြာ၍ လႊတ္ေတာ္သို႔ လာေရာက္ၾကျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လႊတ္ေတာ္တြင္းမွေန၍ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ထိေရာက္စြာ ျပဳလုပ္ႏုိင္ရန္၊ အာဏာ (၃) ရပ္ကို အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းႏုိင္ရန္၊ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ၾကာ ၀န္းအစည္းေျပေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေသာ တိုင္းျပည္ကို ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ျပန္လည္ထူေထာင္ရန္၊ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးရ၍ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုး ညီၫြတ္မႈ ရရွိေစရန္တို႔ ျဖစ္ပါသည္။

ယခုလက္ရွိ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ- ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးေလာက္ေတာင္ အဆင့္ မရွိၾကပါ။ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးေတာင္မွ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက လံုးခ်င္းအိမ္ရာ၊ တိုက္ခန္း၊ ကားမ်ား ေပးထားပါေသး သည္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ ေနေတာ့ အေဆာင္၊ စားေတာ့ ေနရာအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ သြားေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ေနျခင္းကို အစိုးရႏွင့္တကြ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် စိတ္ပါ၀င္စားမႈ မရွိၾကပါ။ ဒါကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံသားအတြက္လာတာပဲ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ အက်ိဳး စီးပြားအတြက္ပဲဟု ခံယူၿပီး ကိုယ့္ေငြကိုယ္ထုတ္ ကိုယ့္အိတ္ကတ္ကို စိုက္ၿပီး လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ေတာ့ ရံုး၀န္ထမ္း လံုေလာက္မႈမရွိ၊ လိုအပ္ေသာ စက္ပစၥည္း ကိရိယာမ်ား လံုေလာက္မႈ မရွိဘဲ ေရကိုေတာင္ ခြဲတမ္းႏွင့္ ရယူေနျခင္းဆိုတာကို အစိုးရက သိပါေလစလို႔ ေမးလိုက္ခ်င္ ပါတယ္။ `ရံုး၀န္ထမ္း ေနရာေတြမွာ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကိုယ္တိုင္ ၀င္လုပ္၊ စက္ပစၥည္းကိရိယာေတြကို ကိုယ္စားလွယ္ေတြက အခ်ိဳးက် ထည့္၀င္ ၀ယ္သံုး´၊ ဥကၠ႒ႀကီး ကိုယ္တိုင္ မိမိကိုယ္ပိုင္ ေငြထဲမွ ထည့္၀င္၍ လႊတ္ေတာ္လွည့္ပတ္ေနျခင္းသည္ ကမၻေပၚတြင္ ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံသာ ရွိမည္ ထင္ပါသည္။

ယခင္ ပထမ/ ဒုတိယအႀကိမ္ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းတုန္းက ေမးခြန္းမ်ား၊ အဆိုတင္တြင္းရာတြင္ လႊတ္ေတာ္သို႔ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးမ်ားက တစ္ေလးတစ္စား လာေရာက္ေျဖဆို ေဆြးေႏြးခဲ့ၾက ပါေသးသည္။ ျပည္ေထာင္စုစာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ကလည္း ျပည္ေထာင္စု ၀န္ႀကီးဌာန အသီးသီး ေငြစာရင္း အစီရင္ခံ စားကို တင္ျပခဲ့ပါသည္။ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အခမ္းအနားသို႔လည္းေကာင္း၊ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ၊ အဂၤါစဥ္ႏွင့္အညီ တက္ေရာက္ခြင့္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ခံုရံုးက ` လႊတ္ေတာ္ (ျပည္သူ႔/ အမ်ိဳးသား၊ / ျပည္ေထာင္စု၀အသီးအသီး ဖြဲ႔စည္းထးသည့္ ေကာ္မတီ၊ ေကာ္မရွင္ႏွင့္ အဖြဲ႔တို႔အား ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ ထည့္သြင္း အဓိပါယ္ ဖြင့္ဆို ျခင္းသည္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ညီညြတ္ျခင္း မရွိေၾကာင္း´ ဆံုးတ္ျဖတ္ခ်က္သည့္ အေပၚတြင္ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးမ်ားႏွင့္အစိုးရမ်ားမွ လႊတ္ေတာ္အပါအေပၚတြင္ အေလးအနက္ျပဳမႈ မရွိေတာ့ ျခင္း၊ ျပည္ေထာင္စုစာရင္းစစ္ခ်ဳပ္မွ ၀န္ႀကီးဌာန အသီးသီး၏ ေငြစာရင္း အစီရင္ခံစာကို မပို႔ေတာ့ျခင္း၊ ေကာ္မတီမွေပးပို႔ေသာ တိုင္စာႏွင့္အျခားစာမ်ားအေပၚ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္မႈ မရွိျခင္း/ ေကာ္မတီတြင္း ေဆြးေႏြးမႈျပဳရန္ သက္ဆိုင္ရာ၀န္ႀကီးဌာနသို႔ ဖိတ္ၾကားရာတြင္ အခက္အခဲ ၾကံဳေတြ႔ျခင္း စသည္တို႔ျဖင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ 

ထို႔ေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၁၁ ပါ (က) ႏိုင္ငံေတာ္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၏ ခက္မသံုးျဖာ ျဖစ္သည့္ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာႏွင့္ တရားစီရင္ေရးအာဏာတို႔ကို တတ္ႏုိင္သမွ် ပိုင္းျခား သံုးစြဲျခင္းႏွင့္ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းျခင္းတုိ႔ျပဳရာမွာ လြန္စြာ ခက္ခဲေနပါသည္။ အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းမႈမရွိျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို လိုလားေသာ ျပည္သူမ်ားကိုယ္စား  ေပ်ာက္ဆံုးသြားမည္ကို လြန္စြာ စိတ္ပူေနမိပါသည္။ အဆိုပါ အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းျခင္းစနစ္ကို အာဏာ (၃) ရပ္လံုးက လက္ခံ က်င့္သံုးမွ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ရွင္သန္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုပါသည္။

မူရင္း : http://myanmarstatesman.blogspot.com/